bir gün yeterince yaşlanırsam
eminim kendime şunu soracağım
“peki, ne anladım bu hayattan”
o kadar yaşar mıyım muamma
o yüzden iyi olur şimdi anlasam
hala vaktim varken yaşamaya
aslında her şey bir yanılsama
Bazen kendimi böyle görüyorum
Sanki hayatım bir uçurumun dibinde başlamış
Ve yavaş yavaş güneşe doğru tırmanıyorum
Oysa ben güneşi şimdi istiyorum
Keşke bu hayat tersten yaşanabilse...
Bu gece sığmıyorum odama
Gidecek başka yerim de yok
Sakin yağmur yağıyor
Sesi pencerenin camından
Yalnızlığımla konuşuyor
Birkaç yaş süzülüyor yanağımdan
Gözyaşı değil (onlar içimde kalıyor)
Gözlerimden
Can kırıklıklarım yağıyor
Yağmur damlaları misali
Sokak lambaların ışığında