Başkan Babamızın Sonbaharı, küçük bir Latin Amerika ülkesinde kendi zorbalığının kapanına kısılmış bir diktatörün öyküsü. Ölmekte olan bir diktatörün, Tanrı korkusu ile zalimlik arasında gidip gelen iç çatışmalarının anatomisi. Onun buyruğuyla işkence görenlerin, öldürülenlerin, onun yabanıl cinsel isteklerine boyun eğenlerin, ondan olma adsız çocukların gözünden betimlenen bir diktatörün, 'yeryüzündeki en yalnız insan' ın portresi.
Gabriel García Márquez, ayakları gerçeklik toprağına basan bu fantastik romanda, evrensel bir diktatör portresi çizerken, ezenle ezilen aradındaki ilişkinin karmaşıklığını da gözler önüne seriyor.
Öncelikle şunu söylemek istiyorum, okunması zor bir kitap, kitapta paragraf yok, cümleler çok uzun, bazen cümle bir - iki sayfa uzunluğunda, konuşma çizgisi hiç yok, anlatıcı(lar) devam ederken araya giren konuşmanın kime ait olduğunu anlamakta zaman zaman zorlandım. Bir olay yada kişi anlatılırken, bir sonraki cümle başka bir olaya geçiş yapmış olabiliyor. Herhangi bir sebeple dikkatiniz dağıldığı an kopuyorsunuz kitaptan. Bu sebeple, sessiz, sakin bir ortamda okumanız da fayda var.
Benden bu kadar. Sağlıcakla ve kitapla kalın. Aklımızı, ruhumuzu, yolumuzu aydınlatacak kitaplara çıksın yollarımız...
