Başkasının Günahına Ağlayan Adam

Bediüzzaman Said Nursî, hayatı boyunca çok iktisatlı yaşadı. Daima son derece tutumlu yaşayarak, kimseye muhtaç olmama yolunu seçti. Hayatının bütün safhalarını iktisat kurallarına uyarak yaşadı. Çok az yedi. Çok az ve ucuz giydi. Çok az uyudu. Bir ekmek bir hafta yetti ona. Bir elbise yıllarca kâfi geldi. Yamalı giymekten çekinmedi. İktisat edip kimseye muhtaç olmayarak ve hediye dâhil karşılıksız hiçbir şey almayarak yaşadı. Bu iktisatlı hayat, başlı başına bir kuvvet oldu ve onu davasında başarıya ulaştırdı. Bu hususta şöyle der: "İktisadımla ehl-i dünyaya galebe çaldım, beni mağlup edemediler." Şimdi doyumsuz bir hırsla dünya nimetlerine saldırıp, borç ve taksit yükleri altında ezilenlerin Bediüzzaman'dan alacakları çok ders vardır.

Sayfa 80 - Nesil YayınlarıKitabı okudu

âli...

İmana doğru bir adım...

Bediüzzaman Said Nursî, imana hizmet konusundaki en küçük başarıyı bile büyük görür. Bir inançsızın inançsızlığında şüpheye düşmesi ve Acaba Allah var mı? diye düşünmesini dahi büyük bir rahmet olarak görür. Der ki: "Kardeşim, bilseniz ki, bir insanı mutlak küfürden meşkuk [şüpheli] küfre getirmek ne büyük bir rahmettir!"

Sayfa 79 - Nesil YayınlarıKitabı okudu

Reklam

âli...

Nasıl ki bu yaz ve güzün sonu kıştır; öyle de, gençlik yazı ve ihtiyarlık güzünün arkası kabir ve berzah kışıdır.

Bediüzzaman Said Nursî

Sayfa 61 - Nesil YayınlarıKitabı okudu

âli...

Bediüzzaman'a göre, imansızlığın altından anarşistlik çıkar, üstünden de diktatörlük doğar. Bu sebeple insanlığın en büyük belâsı, imandan uzaklıktır.

Sayfa 59 - Nesil YayınlarıKitabı okudu

âli...

Cemiyetin imanı, saadet ve selameti yolunda nefsimi, dünyamı feda ettim.

Bediüzzaman Said Nursî

Sayfa 55 - Nesil YayınlarıKitabı okudu

âli...

"Seksen küsur senelik bütün hayatımda, dünya zevki namına bir şey bilmiyorum. Bütün ömrüm, harp meydanlarında, esaret zindanlarında yahut memleket hapishanelerinde, memleket mahkemelerinde geçti. "Çekmediğim cefa, görmediğim eza kalmadı. Divan-ı harplerde [askerî mahkemelerde] bir cani gibi muamele gördüm, bir serseri gibi memleket memleket sürgüne yollandım. Memleket zindanlarında aylarca ihtilâttan [insanlarla görüşmekten] men edildim. Defalarca zehirlendim. Türlü türlü hakaretlere maruz kaldım. "Zaman oldu ki, hayattan bin defa ziyade ölümü tercih ettim. Eğer dinim intihardan beni men etmeseydi, belki bugün Said topraklar altında çürümüş gitmişti. "Benim fıtratım, zillet ve hakarete tahammül etmez.

Bediüzzaman Said Nursî

Sayfa 54 - Nesil YayınlarıKitabı okudu