Değerli azizim, değerli azizim! diye mırıldandı rakun kürklü beyfendi, rengi atmıştı, yutkunuyordu. Ben tabi ki tedirgin olmuş durumdayım. Nasıl küçük düştüğümü kendiniz de görebiliyorsunuz; ama hava karanlık, fakat yarın elbette. Gerçi büyük ihtimalle yarın birbirimizi görmeyeceğiz, yine de sizinle görüşmekten çekiniyor değilim üstelik kocası ben değilim, Voznesenki Köprüsü'nde duran arkadaşım, gerçekten de o! Bu hanım onun karısı, başkasının karısı!
Müzikte en iyi şey, müzikal etkiyle her türlü ruh halimize uzlaşabilmesidir. Mutlu biri seslerde sevinç bulur, üzgün biriyse keder bulur, İvan Andreyitç'inse, kulaklarında yalnızca bir fırtına uğulduyordu."