‘İnsanlar evrim sürecinde maymunlardan bağımsızlaşırken,söylendiği gibi ellerini ve aletleri kullanarak değil de yüzleriyle mi kendilerini ayrıştırmışlardı?’
.
.
Kobo Abe,yine aklın sınırlarını zorluyor.Yüzünüzün oldukça hasar alması,sizi neler yapmaya iter?Neleri düşünür,neleri kurmaya başlarsınız?Sahi sizi siz yapan fiziksel özellikleriniz (bilhassa) yüzünüz müdür?Karakter ile çok yakınlaşabileceğiniz bir kitap Başkasının Yüzü.Bu yüzden de oldukça iz bırakıcı~
.
.
‘Belki de güzellik denen şey,yıkılmayı reddedişteki direncin gücüdür.Güzelliğin derecesini belirleyen ölçekse onu kopyalamanın zorluğudur.Bu yüzden eğer seri üretimi olanaksız olsaydı,ince bir cam levha kuşkusuz bu dünyadaki en güzel şey olarak kabul edilirdi.’
Konunun güzelliği ile kitabın yarısına kadar gelip de sonunu çok zor getirdiğim bir kitaptı. İnsan yüzünün sadece bir yüz olmadığını ancak yüzünü kaybedince anlayan bir adamın kendisine yüz aramasıyla yüzün gerçek anlamını bizlere felsefeyi de içine katarak okura aktarmış yazar. Ben bu tür kitapları zor okuyorum yine böyle oldu. Yazıldığı yıllar da göz önüne alınırsa enfes orijinal bir konusu var kitabın. 1966 yapımı filmini de izlerseniz zaten ne anlatmak istediğimi anlayacaksınız. "yüzümüz ruhumuzun dünyaya açılan kapısıdır" bu kitabı en iyi anlatan cümledir.
Konusu güzel, çoğunlukla felsefi ve karakterin iç sesini buram buram hissettiren bir kitap. İçerisinde kendi de fazla uzatıyorum diye söylediği cümlede hak verdim çünkü nerde hareketlenme başlayacak diye sonlarına doğru olan süreç beni bir süre çok bunalttı fakat nette okuduğum bir yazıda farklı bir bakış açısı getirecek kitap önerilerindeki hakkını veriyor. Ben de bu yüzden okumak istemiştim ve istediğimi aldım:)
Kobo Abe ile tanışma kitabım “Başkasının Yüzü” derin toplum eleştirileri içeren felsefi bir kitap ve çok özgün bir konuya sahip. Sinemaya da uyarlanmış ve kült filmler arasına girmiş, izlemek lazım..
•Kişilik mi görünüşü belirler? görünüş mü kişiliği?
Kobo Abe'den yine değişik ve rahatsız edici bir kitap...
Kumların Kadını 'nda kumların altında, bunda da zaman zaman maskenin altında fenalık geçiriyoruz. Hem fiziksel hem de ruhsal olarak... Kişi kendisini ve maskeyi takınca olduğu kişiyi ayırıyor. Kitabın okuması ağır ama çok lezzetli... Ters köşe yaptıran kitabın sonlarını çok sevdim. Zor ama çarpıcı kitap okumak isteyenler bir incelesinler derim. Kitap Hiroshi Teshigahara tarafından sinemaya uyarlanmış.
Kumların Kadını da bu da içinde "yen" geçmese Japon kitabı olduğunu unuttuğum kitaplar.
Yüzü olmayan adam, maskeye 'ihtiyaç duyduğu kötülük 'anlamını yüklüyor.
"İnsanlar toplandığı için kalabalık olmuyor, kalabalık olduğu için insanlar toplanıyor."
"Kıskançlık, sadece hak iddia edip görevlerini kabullenmeyen ev kedisi gibi bir şey demek ki..."
Yüzünüz, sesiniz, boyunuz, vd. fiziksel özellikleriniz… Tüm bunlar sizin kimliğinizi oluşturan, size dair ‘kendiliği’ meydana getiren öğelerdir. Hatta yüzünüzdeki bir ben, doğum lekesi, çil, vs. nin de kişiliğiniz üzerinde etkisi vardır. Ve hatta kullandığınız gözlük ya da başka bir şey varsa bu bile sizin kişiliğinizin oluşumunda etkiye sahiptir.
Yüz neyi ifade eder? İnsan yüzü, hayvan yüzü, bir eşyanın yüzü... Kitabı okuyunca bu soruyu yöneltiyorsunuz kendinize. Meğerse koskocaman beden küçük bir başa oranla ne kadar da önemsizmiş.
İnsanlarla ilgili ilk intibamızı yüz şekillerinden, yüz ifadelerinden edinmiyor muyuz zaten? Gizemli olabilmenin ilk koşulu yüzü gizlemek olur genellikle. Bir radyo programı dinlediğimizde sesin sahibini istemsizce merak ederiz hatta platonik bir ilişki kurarız onunla. Çünkü hayal gücümüz devreye girmiştir. Sadece sesini duyduğumuz varlığını bildiğimiz kişiye, beynimiz bizim istediğimiz bir yüz çizer.
Ninjalar gibi çeşitli savaşçıları düşünelim: Rakip veya düşmanlarına karşı peçe ve başlıklarla yüzlerini gizlemezler mi? Elbette ki karşı tarafın belli bir izlenim edinmesini engellemek vardır bu davranışın arkasında. Savaşçının kişiliği ve hamleleriyle ilgili bir öngörüye sahip olamayacaktır böylece.
Kitaba gelecek olursak; işlediği konu itibariyle özgün bir roman fakat çok fazla iç konuşma bulunduğu için okurken fazla keyif alamadım. Belli konularda düşünmeye sevk etmesi yönüyle okunmayı hak ediyor.
beklenti ile başladığım ama dilini fazla sevemediğim bir kitap oldu. bildiğim kadarıyla zamanında film olarak da uyarlanmış. Kiilik mi önemli bir insan veya bir toplum için yoksa kişinin görünüşü mü ya da toplum kişiyi neye göre yargılar
kişiliğe göre mi değer verir yoksa görünüşe göre hemen yaftalayıp ötekileştirir mi bira bunlara cevap arayan bir kitap
Müthiş bir kitapti. Dili, karakterin duygularini aktarmasi.
Okurken sıklıkla yuzume dokunup, karakterin muzdarip oldugu olusumlar cildim de varmis gibi hissettim.
Yazarın okuduğum ikinci kitabı. Konu itibariyle çok dikkatimi çekmişti. Kumların Kadını'nı okudugumda resmen kitabı yaşamış ve etkisinden uzun süre çıkamamıştım. Bu yüzden Başkasının Yüzü'nü okurken beklentim çok yüksekti. Doğruyu söylemek gerekirse beklentimi karşılamadı. Belki ilk bu kitabı okusaydım iyi bir kitap derdim ancak şu an ortalama bir eser diyebiliyorum. Kitabın ilk bölümleri güzel aslında ancak sonra sanırım psikolojiyi vermek için çok zorladığını düşünüyorum. Bazı kısımları okumak beni yordu. Finali güzel bağlamış. Sanırım ben olay kitaplarını daha çok beğeniyorum. Durum kitaplarında ise mükemmeli bekliyorum yoksa kitap beni yoruyor. Kötü bir kitap mı diye sorarsanız cevabım hayır olur , iyi bir kitap mı diye sorarsanız da cevabım hayır olur. Bana arafı yaşattı. Kumların Kadını'nı okumadıysanız mutlaka okumalısınız. Bu kitabı da listenizde biraz sonlara ekleyebilirsiniz. Yazar şans vermeye değer, yeni eserlerini okuyacağım.
