Serinin altıncı kitabında manastıra sığınan Zoey ve arkadaşları biraz soluklanabiliyorlar. Gece Evi'ne dönüp oranın hala karanlık güçlerin etkisinden çıkamadığını görüyorlar ve kaçınılmaz olanı yapıp Vampir konseyiyle görüşmek üzere (tabiki Neferet ve Kolana ile de) Venedik'e uçuyorlar.
Kitap genel anlamda insanlığını yitirmiş varlıkların tekrar iyi olabilecekleri, özünde iyi oldukları ve yeteri kadar uğraşılırsa herkesin doğru yolu bulabileceği üzerine kurulmuş. Bu kitabın bir diğer farkı diğer karakterlerin görüş açısından da yazılmış olması ki bence daha iyi olmuş. Umarım böyle devam eder.
Zoey ve Stevie Rae ısrarla kötüleri iyiliğe yöneltmeye çalışırken hem kendilerinden hem en sevdiklerinden kayıplar veriyor ama ısrarla da birbirlerini anlamaya yanaşmıyorlar. Sırlar çoğalıyor ve kayıplar artıyor. Peki hayatında hiç iyi olmamış varlıklar kurtarılabilir mi? Ya da buna değer mi?
Sonu hiç beklemediğim şekilde şok edici ve üzücüydü. Seri kesinlikle bağımlılık yapıyor. Ve devamını merak ettiriyor.
