Sevgili
Ettore Serra
şiir
dünyadır insanlık
benim hayatım
sözlerden çiçek açan
çılgın bir mayalanmanın
o saydam tansığından
Bir sözcük
bulduğumda
bu sessizliğimde
bir uçurum gibi
yontulur hayatıma
2 Ekim 1916
Yazgımı da tanıyorum artık, köklerimi de.
Hiçbir şey kalmıyor artık bana gelecekten haber verecek ya da düşleyecek.
Her şeyi tattım, acısını çektim.
Ölüme boyun eğmekten başka bir şey kalmıyor bana.
Bu evlerden
yalnızca
bir-iki
yıkık duvar kaldı
Onca
tanıdığımdan
kala kala
pek azı kaldı
Oysa kalbimde
hiç haç eksik değil
Ve benim kalbim
en parçalanmış ülke