Rönesans / Prostestan Reformu Erken Modern Dönem / Bilim Çağı 1350 - 1650
Batı'ya Yön Veren Metinler 2
Alev AlatlıBy Number of Pages Batı'ya Yön Veren Metinler 2 Quotes
You can find By Number Of Pages Batı'ya Yön Veren Metinler 2 quotes, by number of pages Batı'ya Yön Veren Metinler 2 book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Alp Dağları’nın ister güney, ister kuzey yamaçlarında yaşasınlar, entelektüellerin vurguları insancıdır.
Sayfa 8Kitabı okudu
Bazı “nezaket” kitaplarının başlıkları; ”Bir Hıristiyan Prensin Eğitimi", "Nedim", "Vali", "Kusursuz Centilmen"... Rönesans’ın eğitim idealinin ne derece aristokratik olduğunu gösterir. Ancak bu yeni bir tür aristokrasiydi: Feodal asaleti yerinden eden novi homines’e (yeni adamlara) yer açılması gerektiği için, doğuştan değil marifetle, yetenekle gelen bir aristokrasi. İnsancıların pek azı herkes için eğitime inanıyordu.
Sayfa 10Kitabı okudu
"Sanırım talihin eylemlerimizin yarısına egemen olduğu doğrudur ama diğer yarısını veya biraz daha azını bizim yönetmemize izin verir.”
Sayfa 12Kitabı okudu
Rönesans, Elizabeth dönemi İngilteresi’nde eski ahlaki tiyatro oyunlarının mevcudiyetine son vermiştir.
Sayfa 13Kitabı okudu
Ateizm ve dini şüphecilik her zaman insancı düşüncenin aşırı bir noktası olarak kaldı. İtalya’da bile… Pomponazzi dahi bir eliyle yıktığını diğer eliyle düzeltiyordu: Felsefi zeminde kişisel ölümsüzlüğü reddediyordu ama bunu dini inanışın bir parçası sayıyordu, en azından öyle söylüyordu. Montaigne tüm şüpheciliğine rağmen Roma Kilisesi’nin sadık bir evladı olarak kaldı.
Sayfa 13Kitabı okudu
Hümanizm için en uygun araç olduğundan, resim en baskın sanat dalı olmuştu. Hem resim hem de heykel, Kilise’nin himayesinde Orta Çağ boyunca birleştirilmiş oldukları mimariden ayrılarak özgürlüklerini ilan ettiler. Böylece sanatlar da politik düşünce ve felsefede gözlemlediğimiz biçimde kısımlara ayrılma eğilimi sergiliyordu. Ayrıca Rönesans resmi ve sanat eleştirisi, bireysel olanı bütünün kendisinden daha çok vurguluyordu; örneğin manzaralar genelde insan figürüne zemin olarak kullanılmıştı.
Sayfa 13Kitabı okudu
İnsancıların en iyileri kişinin dini hayatını küçümsemek değil, derinleştirmek için çalışmıştır. Vittorino da Feltre’den John Sturm’a kadar eğitimcilerin esas amacı hep "pietas literata" [bilge ve nazik dindar] yetiştirmek olmuştur. Okulların ders programları gramer ve retoriğin yanı sıra değişmez biçimde ilmihale giriş, günlük dualar ve pazar ayinlerini de içeriyordu; On Altıncı yüzyılda bunlara çoğu zaman “kutsal” diller bilgisi ve İncil okumada eklenmişti. İnsancıların çoğunun, amacı ve çabayı temel alan Aristocu-Hıristiyan evreninde güvenli biçimde yaşamaya devam ettiğini ve kötü davranışların cezalandırılacağı bir ahlak düzeni öngördüklerini söylemek sanırım doğru olur.
Sayfa 14Kitabı okudu
Sör Thomas More’un Ütopya’sı 1516’da Batı Avrupa’nın açgözlü toplumuna zehir gibi sözlerle saldırmıştır.
Sayfa 15Kitabı okudu
Hıristiyan hümanizmi, eyleme yönelik ve somut olan üzerinde olmak kaydıyla, Erasmus’un “Hz. İsa’nın felsefesi” olarak adlandırdığı olguyla Yunan ve Roma medeniyetlerinin ahlaki bilgeliğinin bir bileşimi olarak tanımlanabilir: İlahiyat ve dogma yerine ahlak, zahiri kilise âdetleri yerine içsel dindarlık. Erasmus’un liderliğinde bu düşünce, Batı toplumunu baştan aşağıya yenilemek üzere tasarlanmış bir programa dönüşür.
Sayfa 15Kitabı okudu
Giorgio Vasari
Sanırım bu konuyu dikkatle inceleyen herkes benimle aynı sonuca varır: Sanatın kaynağı doğanın kendisidir, bu güzel yaratım ile Dünya bize ilk modeli vermiştir ve ilk öğretmen de bizi diğer hayvanlardan üstün yaratan ilahi zekâdır, yani Tanrı’dır. [Giorgio Vasari]
Sayfa 30Kitabı okudu