Stephen King okumayı, onun ustaca geliştirdiği karakterlerin, kitabın sonuna doğru neye nasıl tepki vereceğini, aklımdan nasıl bir mimik kullanacağını tahmin edebildiğim, gözümde sahneleri canlandırabildiğim, her sayfada acaba şimdi ne olacak diyebildiğim, bu kitapta ufakta olsa acaba hangi ilginç bilgiyi öğreneceğim diye düşündüğüm için seviyorum. Daha bir sürü sebep sıralayabilirim ama en önemlisi hep, insanın kanını donduran, sayfaları nasıl çevirdiğimizi bilemediğimiz sonlar yazdığı, hayal gücünün sınırının olmadığını düşündüğüm için seviyorum. Ve ne yazık ki bu kitapta sonuna kadar her şey o kadar güzel ve tırmanarak gitti ki bence sonu kitap boyunca artan beklenti için biraz hafif kaldı. Bunu bir Stephen King kitabı için söylemek beni çok üzüyor ama bu kadar kolay olmamalıydı dedirtiyor insana, sonu böyle çabuk bitmemeli idi. Bilmiyorum belki Stephen King okudukça ona olan sevgim ve beklentim arttığı içindir. Kitapta katilin karakter gelişimi o kadar iyiydi, katil o kadar kurnaz ve akıllıydı ki sonunun böyle biteceğini hiç düşünmemiştim. Öte yandan Kitapta King' in yine bir karakter nasıl yaratılır öğrettiğini görüyoruz. Kitabı okurken sanki film izliyormuş hissine kapılıyorsunuz. Dediğim gibi kitaba sonu dışında bayıldım ama sonundaki o ufacık heyecan kırıntısı beni ikinci kitabı okumam için ikna etti bile.
