Ama öyle anlaşılıyor ki, acı çeke çeke duygusuzlaşiyor insan, kalbi nasirlasiyor .s. 139.Bayan Caldwell Oğluyla Konuşuyor Camilo José Cela.
John Berger'in Ucusan Etekleri, Fournier'in Dul'u , Barthes'in Yas Günlüğü , Gorz'un Son Mektubu gibi yasla dolu bir metin Bayan Caldwell Ogluyla Konusuyor metni. Birbirinden bagimsiz konularin, daginik, absurd cumlelerin oldugu metinde kederin yuzunu goruyoruz. Bayan Caldwell oglu Elia'yi Ege Denizi'nde kaybetmis acili bir anne. Ogluna olan butun duygularini mektuplar yazarak anlatiyor. Bu mektuplarda herhangi bir konu butunlugu yok. Bazen absurd bazen de derin bir huzun var. Bayan Caldwell bu aciyla ruh sagligini da kaybediyor. Kitabin sonuna yaklaştıkça yas duygusu daha on plana cikiyor. Cela, ozellikle hastane notlari bölümünü hava, su, toprak ve ates diye isimlendirilerek , Caldwell'in ruh sagligi hakkinda okuyucuya bilgi veriyor. Bu bolumde beni cok etkiledi. Soyutlanmayi , yasın o karanlik dunyasini iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Barthes Yas Gunlugu isimli kitabinda her kederin bir ritmi vardir der. Caldwell icindeki kederin ritmini absurd, hüzünlü, yer yer degisik bir uslubla anlatiyor . Cela okuyucuya farkli bir keder ritmi sunuyor. Okuyunuz efendim.
