Şarkı biter, rüzgâr kesilir, endişeler ve korkular tekrar gölge gibi süzülür ve tek başınıza ilerlemeniz gerekir ama arkanızda bıraktığınız dağa bakıp onu nasıl aşabildiğinizi merak edersiniz, onu gerçekten aşamadığınızdan, o kütlenin ve omzunuzunuz üstünden vuran gölgenin buharlaşıp bu kez önünüzde biteceğinden ve onu tekrar aşmanın yüküyle yüz yüze kalacağınızdan korkarsınız.