Bir tutam ezginin gölgesizliğinde, yeniden ve hep yeniden yaşanabilecekmiş gibi... Tanrım; ayaklarım ne kadar da küçük! Ayrıca ve yavaş yavaş, giderek bir delinin ellerine benziyor ellerim.
Kısaca özetlemiştim ona, turist değil, yol giden birisi olduğumu ve benim için, tozlu bir çocuk suratına gizlenmiş herhangi bir ezginin, tuz çölünde çektirilmiş bir fotoğraftan daha değerli olduğunu anlatmıştım.