Gece.
Sabaha yönelmiş
Bir vakti gecenin.
Bilmiyorum bekçisi miyim
ben bu kadar rezilliğin.
Derken gölgeler şımarır,
çekinmez olur benden,
Içimde bir korku başlar,
Koşar sabaha sığınırım.
Daha bir şey görmediler, biliyorum.
Be başına yetiştiler ateş gibi bir asrın,
ne silaha sarıldılar.
Ama iyi tuttular
kızları ellerinden .
Kızlar memnun olabilir.
Ben... Bilmiyorum.
Belki sorular sorarız karşılıklı, yorgun
atımın yelesini okşarsın sen, ben bir bir
kapatırım açtığın camları. Bazen umutsuzdur
kavuşmak: Her zaman kazanır, kendini
açmasını öğrenmiş o sürekli yara.