Kitabı aslında beğendim diyebilirim. Ama son derece rahatsız edici bir hal yarattı bende. Kişinin kendi gerçeklerini, sandıklarını, inandıklarını sorgulamaya itiyor. Bunu da kaldırmak hiç de kolay değildi aslını sorarsanız. Çocukluk travmalarının tüm zamanlara yayılan sonuçlarına değiniyor. Özellikle de anne- baba tarafından yaşatılan travmalar. Genel olarak diyorki sizin travma olarak görmediğimiz, kültürel durumlar olarak nitelendirdiğimiz bazı olaylar bile aslında travmaya neden olabilir, bu travmanın kaynağı anne- baba olsa dahi, o kişileri hayatınızdan çıkararak kendinizi iyileştirmeyi seçmelisiniz. Oysa toplum anne- baba tarafından yaratılan travmanızı küçümseyip ve hatta kabul etmeyip, annendir, babandır deyip, zamanın koşulları sebebiyle yaşanmış olduklarını kabullenmenizi ve onları affedip ve hatta onlara sadık birer evlat olmaya devam ederek yol almanızı bekler. Bu da travmalarınızın iyileşmesini engeller diyor. Ya okuduğum en aykırı kitaplardan biriydi sanırım. Resmen sarstı beni.
