Kendi tekil benliğine inatçı tutunuşu yoluyla bir insan kendini (oluşma ve çürümenin dairesel hareketi içindeki) tikel edimsel yaşamın kıvrımlarından çekip çıkarabilir ve virtüel ebedilikle ilişkiye sokabilir. Bu nedenle (bu egoistik tutunmanın diğer adı Kötü olduğu müddetçe) Kötü, İyinin ortaya çıkışının biçimsel koşuludur: Kötü, İyinin mekanını yaratır.