En Eski Ben Buradayım... İletileri
En Eski Ben Buradayım... iletilerini, en eski Ben Buradayım... okur görüşlerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Alıntılarla Yaşıyorum Kitap Okuma Grubu'nu Kurdum!
2024 Haziran ayında 
İhsan Oktay Anar'ın 
Puslu Kıtalar Atlası ve 
Kitab-ül Hiyel kitaplarını okuyarak bir Türk edebiyatı okuma ayı yapıyoruz! Kitap okuma grubuma katılmak isterseniz bana mesaj atabilirsiniz. 🤓
Uzun zamandır düşündüğüm bir konu olan sanal okuma grubumu 4 yıldır devam ettiriyorum. Şu an farklı meslek gruplarından pek çok okur arkadaşımız gruba üye olmuş
Kitap Okuma Grubuma Katılmak İster Misiniz?
2024 Haziran ayında İhsan Oktay Anar'ın Puslu Kıtalar Atlası ve Kitab-ül Hiyel kitaplarını okuyarak bir Türk edebiyatı okuma ayı yapıyoruz! Kitap okuma grubuma katılmak isterseniz bana mesaj atabilirsiniz. 🤓
Uzun zamandır düşündüğüm bir konu olan sanal okuma grubumu 4 yıldır devam ettiriyorum. Şu an farklı meslek gruplarından pek çok okur arkadaşımız gruba üye olmuş
Basında Oğuz Atay ve " 
Tutunamayanlar "ile ilgili olarak çıkan ilk yazı olan 16.3.1971 tarihli "Yeni Gazete" deki söyleşide, Doğan Hızlan'ın roman biçimine ilişkin sorusunu şöyle yanıtlar Atay: "Geleneksel romanda pek kullanılmayan bazı anlatım türlerinden yararlandım. İçinde yaşadığımız dünyanın yaşantı zenginliği ve değişen görüntülerini vermekte bu anlatım türlerinin romana kazandırdığı bir çok yönlülük var (...) Çağdaş insana kendisi ile ilgili birtakım gerçekleri kendisinin de katılabileceği bir yaratıcılık içinde iletmekte roman belki de başka türlerden daha etkilidir."⁶
6 Yeni Gazete, 16.3.1971
Alıntı; 
Ben Buradayım... s242
Oğuz Atay ve Sevin Seydi
1967 yılında farklı nedenlerle Oğuz Atay da Sevin Seydi de eşlerinden ayrılırlar. Aynı dönemde yaşadıkları yalnızlık ve mutsuzluk bir süre sonra bu iki insanı bir araya getirir. Oğuz Atay'ın yaşamının bundan sonraki on yılında Sevin Seydi hep en ön sırada varlığını sürdürür; kimi kez tutkuyla bağlanılan kadındır, ürettiği metinlerin arkasındaki ilham perisidir, moral desteğidir, estetik danışmandır; kimi kez ardından acı çekilen sevgilidir; kimi kez uzakta da olsa her an ona omuz veren arkadaştır; kimi kez ise ölüm yolunda son aylarını birlikte geçirdiği en yakın dosttur... Ve hiç kuşkusuz Oğuz Atay'ın yaşamına girmiş en önemli insandır: yakın çevresinin ortak deyişiyle
"Sevin büyük aşk" tır.
Alıntı; Ben Buradayım... s.216
Sevin Seydi'nin Sayın Atay'ın kurmaca dünyasına etkisi.
Sevin Seydi'nin 1970'de Londra yolculuklarıyla başlayan kopuşunun Oğuz Atay'ı yoğun bir yalnızlık yaşantısına ittiği kesindir. 1974'te evleneceği Pakize Kutlu ile birlikteliğine değin yakın çevrenin çizdiği Oğuz Atay resmi yalnızlık ve mutsuzluğun renklerini taşır. 25 Nisan 1970 tarihinde yazmaya başladığı günlüğü, yitirmiş olduğu bu en iyi
1960'lı yılların sonunda Oğuz Atay
Oğuz Atay'ın iç dünyasında yaşadığı köktenci dönüşüm somut düzlemde; Fikriye'den klana, evlilikten özgür bir yaşam biçimine, müteahhitlikten yazarlığa, Nişantaşı'ndan Beyoğlu'na geçiş olarak kendini gösterir. Eski yaşam biçimini, kalın bir çizgiyle yenisinden ayırmış görünmektedir. Yeni evinin adresini herkesten gizliyor, akrabalarıyla bile görüşmüyor, gerektiğinde kendisi gidiyordur onlara. 1969 yılında babası öldüğünde akrabaları ona nasıl ulaşacaklarını bilemezler. Kız kardeşi Oksan Ögel, kendisinden telefon numarasını istediğinde, onun, "bu ara benden hiçbir şey isteme, bırak yalnız olayım," dediğini söyler. "Tanıdıklarımın çoğu evimin nerede olduğunu bilmezdi, ben giderdim onlara," (KB.51) diyen "Korkuyu Beklerken" öyküsünün yabancılaşmış insanı gibi davranıyordur Oğuz Atay. Altmışlı yılların ikinci yarısında bir yaşam yorgunu olarak görürüz onu: "yaşamak beni yoruyor önemli bir olay yaşamadan sadece yaşamak bile beni yordu beni insanlarla birlikte olmak onların sözlerine cevap vermek (...) ne demek istedi acaba yanlış bir şey mi yaptım (...)" (T.474) Yukarıdaki alıntıda noktasız virgülsüz derdini anlatan roman kişisi Selim'den farklı değildir o dönemin Oğuz Atay'ı.
*Kısaltmalar
(KB.) 
Korkuyu Beklerken İletişim Yayınları 3. Baskı 1988
(T.) Tutunamayanlar İletişim Yayınları 2. Baskı 1984
Alıntı; Ben Buradayım... s.169