Okurken kimi bölümlerde çok eğlendiğim, kimi bölümlerdeki anlatımlar üzerine uzunca düşündüğüm bir eser oldu. Hani güzel yemek yedikten sonra midenin yemeği sindirmesi için zaman gerekir, kitabı okuduktan sonra zihin de sindirmek için zamana ihtiyaç duyar... Bu yüzden üstünkörü değil de düşüne düşüne okumak lazım...
Ana iki karakter incelikle, ustalıkla, büyük bir titizlikle işlenmiş. Delilik mi, üstün zeka mı? Aradaki ince çizgiyi ortaya koymak ve bunu okura aktarmak büyük bir marifet ister. Kimi eleştirmenlere göre teknik bakımından zayıf bulunmuş... Olabilir. Bir okur olarak beni daha çok ilgilendiren ve eserin içine çeken zaten kurgusu ve karakterleri değil midir? Tekniği bakımından mükemmel ama anlatım gücü zayıf, karakterlerin tam olarak işlenmediği romanlar eleştirmenlerden 100 puan alsa ne yazar? Ve bence dönemin en cesur eseri niteliğinde bir roman...
P. S. Gereksizce abartılan, tapılan Kürk Mantolu Madonna'ya gösterilen ilginin en azından yarısını kazanması dileğimle...
