“Dönem dönem onur duymak için yapılan eylemler değişiyor,bunu fark ettim. Bir zaman geliyor ki savaşan kişi onurlu oluyor.İnsan öldürmeyi reddeden kişiye, “Tuh sana!”deniyor. Taşlanıyor.Sonra devir değişiyor,alem tersine dönüyor.İnsanın kılına zarar vereni zindanda çürütüp hiç ediyorlar.Kadın evlensin erkeğinin dizinin dibinden ayrılmasın günahtır deniyor, sonra bir vakit gelip çatıyor ki o da ancak bize denk gelir ya şansıma tüküreyim,kadına bir erkekle hayat kurmak basitliktir diye diretiliyor,onursuzluk sayılıyor.Kardeş katli mübah deniyor.Sonra değişiyor fikir,ne büyük ayıp!Günahtır,vicdansızlık bu.Ulan ben bir bok anlamadım, affedersin Selim Beyi,bu insanların derdi ne?”
Paraya, eşyaya değer vermeyen,savaşları,zalimliği,kavgaları anlamayı her fırsatta reddeden gezgin,derviş Murtaza’nın başından geçen öyküleri okuyoruz Ben Murtaza’da.Her biri birbirinden güzeldi.Annesini doğurmaya çalışan Yel’in büyülü hikayesini çok sevdim.Türk edebiyatında gerçeküstü metinleri okumak beni çok heyecanlandırıyor.Hüseyin Rahmi Gürpınar hikayelerinin tadında,çok severek okuduğum bir kitaptı Ben Murtaza.Yazarımızın kalemine sağlık.
