Merhabalar!
İlk kez bir kitabın ön sözünden etkilenerek okudum.
"Anneanneme on sene önce Alzheimer tanısı kondu." Ne hissettin okurken? Merak? Üzüntü? Acıma? Ya da hepsini. Tabii ağır basan merak oldu.
Şöyle diyordu sonrasında;
"Oysa her şeyden önce, bu varsayımı sorgulayıp “ben neyim?” sorusunu sormamız gerekiyordu. Bu sorunun cevabı “kişi” olmayabilirdi." Ben neyim?
Çok sorguladım, belki de her cümlesinde.
Ben neyim? Kalbim miyim, Bedenim mi?
Neyim ben? Sadece bir et parçası mı?
Neyim ben, düşünebilen bir hayvan mı?
Neyim ulan ben!
Benliğimi bulmak değil, yaratmak istiyorum.
Bir kalıba sığmak değil, kabı kırıp özgürlüğümün tadına varmak istiyorum!
O kadar sorguladım ki benliğimi, oturup saatlerce her şeyi sorguladım. Her şeyi, varoluşumu hatta varoluşumuzu...
Sorgulamak iyi değilmiş, bu kitap belki de alakasız olacak ama bunu öğretti bana. Her şeyi sorgulamamı sağlayan bu kitap bana sorgulama dedirtti.
Okuyun, düşünüp her şeyi sorgulamak istiyorsanız...
Sahi ya neyim ben?
"Bizler; öğrenciyiz, filozofuz, doktoruz, mühendisiz, anneyiz, eşiz, amcayız, genciz, kişiyiz; ama en temel olarak insanız ve insan olmaya devam ettiğimiz sürece var oluruz." (s162)
