İnsani allak bullak eden harika bir roman. kitap, insan denen varligin "yanliligini" sergiler biraz, ne kadar gercekci tarafsiz ve ciplak olmaya calissa da. bu insani kusurun ötesinde, size bir de yunan gözünden olaya bakmayi ögretir. savasin insani vahsilestirdigine dair kitaplar hep okumusuzdur ya, kendi topraklarimizin üzerinde, kendi tarihimizden bir parca okurken bunu hissetmek de ayri bir duyguymus. sonra hani bizim okudugumuz kitaplarda türkler merhamet sahibi vicdanlilardir, yunanlilar da ates acan, irza gecen, sömüren, ezen, iskence edendir ya, tam tersini de okuma sansini bulacaksiniz iste bu romanda.
Ezber bozan bir kitap.
En önemli cümle ise kücücük bir türk cocugu sevket`in su sözüydü: "bana bir mum yak.belki allahlarimiz da bizim gibi arkadas olurlar."
