İlk defa okuduğum yazar olan Suat Derviş, beni kendine hemen bağlayan öyküleriyle kalbimde yer etti. Hepsi de okuması kolay, zevkli, bazen iç sızlatan, bazen bir Türk filmi tadında, bazen ise hayatın gerçeklerini tüm basitliğiyle yüzüme çarpan öykülerdi.
On adet öyküden en beğendiklerim “Bir Sarhoşun Vasiyetnamesi” -ki gerçekten harikaydı- ve “O Mu?” oldu. “O Mu?” öyküsünün son cümlesi epey üzdü. Kitaba adını veren “Beni Mi?” uzun öyküsü ise tek bir kişinin konuşması, karşıdaki kişinin verdiği cevapları, hareketlerini, tavırlarını ve bütün olanları monolog şeklinde okumamız ise bana göre çok başarılı bir öykü çıkarmış ortaya, daha önce hiç okumadığım cinsten. “Yeşil Elbise” bir çocuk gözünden anlatıldığı için fazlasıyla masum bir aşkı, “Gönül Bu” ise sonunda ister istemez 'oh olsun' dedirten bir aşkı konu almış. “Başkalarının Saadeti” öyküsünde fedakârlığın bu kadarı da olmalı mı şeklinde bir sorgulamaya giriyor insan. Yani kısaca, birkaç öykü hariç okumaktan çok memnun kaldığım bir kitaptı. Suat Derviş'in romanlarını da okumak için sabırsızlanıyorum.