Benim de Söyleyeceklerim Var!

O an anladım ki o bir cnbc-e, ben ise flash tv'ydim. o "ustalara saygı kuşağı" ben "türkü bacı" programıydım. o anda ilişkiyi kafamda bitirip, çökeleğimi bulgurumu alıp eve geldim.

Hayatım boyunca kendimi bir yazar, bir şarkıcı, bir düşünür, ne bileyim bir sanatçıyla özdeşleştirmek istedim. Kendisini her televizyonda gördüğümde, eserleriyle her karşılaştığımda "Hah ! Tam benim kafamdan birisi... Hah ! Aynı benim gibi birisi..." diyebileceğim birisiyle karşılaşmak istedim. Ama kısmet değilmiş, böyle birisi şimdiye kadar karşıma çıkmadı. Aslında yalan söyledim. Hiçbir zaman kendimi özdeşleştireceğim birisini aramadım. O zaten her zaman yanı başımdaydı. Ama ne yazık ki bu durumdan çok fazla utanıyordum. Bir süre ona uğramamaya, yanına yaklaşmamaya, ondan kaçmaya çalıştım ama olmadı. En sonunda gerçeği kabul etmeye karar verdim. Ben diğer insanlar gibi yaşamımı, hayata bakış açımı Jim Morisson, John Lennon ya da Dostoyevski'yle özdeşleştirmiyor, kendimi onlar gibi göremiyordum. Ben ne yazık ki köşedeki sokaktaki, BİM marketiydim.

“Ulan kızın yanında eski kız arkadaşımı överek hayvanlık mı yapıyorum acaba?” diye düşünerek, biraz da mahalleden arkadaşım Halil’i, komşumuz Gülay Teyze’nin kocasını, Şükran
Yengem’in eltisini övdüm. Övdüm ki benim genel itibariyle övücü bir kişiliğim olduğunu sansın, bunun şahsa özel bir övüş olmadığını anlasın diye...

“Daha küçük bir çocukken ben, bir ilişkinin iki kişiyle yaşandığını ve tabiî ki ilişkiyi sürdürenin de bitirenin de bu iki kişinin duygu ve düşünceleri olduğunu sanırdım. Yanlışmış, aldanmışım... Misal, siz genç ve sağlıklı bir birey olarak hayatınıza bir kişinin girmesini istiyorsunuz di mi, imkânsız! O bir kişiyle beraber istemediğiniz, hiç görmediğiniz, belki de hiç sevmeyeceğiniz bi on kişi daha giriyor hayatınıza. Sadece sevgilinize ve onun sorunlarına karşı duyarlılık, hissiyat göstermeniz yetmez. Onun en yakın arkadaşının, en yakın arkadaşının sevgilisinin, ablasının, ablasının
nişanlısının, ev arkadaşının, ev arkadaşının eski sevgilisinin sorunlarına, dertlerine de aynı duyarlılıkla eğilmeniz, hatta çözüm arayışlarına girmeniz gerekiyor. Aksi takdirde o ilişki yürümüyor, tıkanıyor dostlarım.

"Ne zaman hayata karşı umudumu kesip, kendime kıymaya çalışsam hemen teybe Bulutsuzluk Özlemi’nin ”Yaşamaya Mecbursun” kasedini koyup hayata dönerim ben. Her seferinde ”Doğru diyo lan yaşamalıyım” diyerek vazgeçerim bu deliliğimden. Böyle böyle kasedin çıktığı 1996 yılından beri hayvan gibi yaşıyorum. Sen de yaşa! Pişman olmayacaksın. Tıs tıs diye nefes almak çok güzel. Yumruğunu sıkıp ”Hmm demek kalbim bu kadarmış” demek çok güzel."

Zira o an anladım ki o bir cnbc-e, ben ise Flaş TV’ydim. O “Ustalara Saygı Kuşağı”, ben “Türkü Bacı” programıydım.

"Ben ne kadar kurtulmaya çalışsam da, ne kadar aradığım huzuru yalnızlıkta bulduğumu anlatsam da birileri mutlaka benden bir şeyler bekliyor, bir şeyler istiyor ya da istemeye yelteniyordu."