Benim Mutlu Hayatım

Lydia Millet uzun zamandır okumayı planladığım, merak ettiğim bir yazardı.Yazarla tanışma kitabım olan Benim Mutlu Hayatım 2003 yılında PEN-Amerikan Kurgu Ödülü’nü kazanmış.

Kitabın anlatıcısı olan kadın kahraman bir akıl hastanesinde ( hastane boşaltılırken) kilitli olarak unutulmuş.Bu konuda pek ikna olduğumu söyleyemem.
Koruyucu aileler elinde büyüyen kahraman, derin travmalar yaşamış zekâ düzeyi düşük biri.Yaşadığı hayat, mutluluktan çok uzak.
Kitabın kurgusunu sevmedim.Böylesine acı bir yaşam öyküsünün bendeki karşılığı beklediğimden az oldu.

Lydia Millet’in iki kitabı daha var elimde, önümüzdeki aylarda okuyacağım.

Çok can yakıcı bir kitap. Gerçekten canınız yanıyor. Kötülüğü o kadar net görüyorsunuz ki şaşakalıyorsunuz. Konu olarak o kadar iç acıtıcı ki okuduğunuza inanamıyorsunuz, bir daha okuyorsunuz. Kısaca; doğduğu gibi terkedilen kahramanımız önce yetimhaneye gider oradan da koruyucu ailelerde geçer çocukluğu, ardından temizlikçi olarak çalıştığı evde ev sahipleri tarafından unutulur. Çocuk aklı ile parklarda yatmaya başlar ve daha okulunda uğradığı şiddet, tecavüz artarak büyür. Fakat kahramanımız bunların hiç birinin kötü olduğunu bilmez. Çünkü kötüyü, zararlıyı bilmez. Cahildir her konuda. Ve doğuştan akli dengesi yerinde değildir. Zaten kitap da akıl hastanesinde kilitli bir şekilde unutulan bir kadın detayı ile başlıyor. Ve biz bunları kahramanımızın ağzından o kapalı kaldığı odada umut içinde duvara yazdıklarından okuyoruz.

Yazar öyle hünerli ki bu okuduklarınızın hiç biri doğrudan size anlatılmıyor. Asla detay verilmiyor. O şiddeti, tacizi siz çok başka bir biçimde okuyorsunuz. Darbeleri tatlı tatlı yiyorsunuz. Müdahale etmek istiyorsunuz fakat olmuyor, okumaya devam ediyorsunuz. Muhteşem anlatımıyla diğer kitaplarını da sıraya dizdiğim bir yazar oldu.

Kitap PEN Amerikan kurgu ödülünü kazanmış .
Konusuna gelince; akıl sağlığı pek de yerinde olmayan bir kadın hayatı boyunca kötülüklere maruz kalır, ancak hayata tutunur.En sonunda da bir akıl hastanesine kapatılır.Aslında buradaki hayat da dışarıdaki hayattan farklı değildir.
Kitapta zaman zaman konu da kopukluklar fark ediliyor.Bazi cümleleri kaçırdım diye yeniden okumak zorunda kaldım.

Çıkış noktası ilgi çekici olsa bile kitap iddiasını yerine getiremiyor. Ne yazık ki metin çok zayıf. Açık ve akıcı olayım derken basit oluvermiş birden. Bir de kitabın hiçbir kısmı akılda kalmıyor. O kadar sayfa okumama rağmen kitabı anlatmakta zorlanabilirim.

Terkedilmiş bir akıl hastanesinde, odasında kilitli unutulmuş bir kadının öyküsü, yaşadığı hayat ve başından geçenler o kadar ağır ki onları anlatılı ironik, etkisinden uzun süre çıkılamayacak yüreğe taş gibi oturan bir anlatı bu