l Asıl adı Aleksey Maksimoviç Peşkov olan Rus yazar, Maksim Gorki’nin 1923 yılında yayımlanan bu eseri, Çocukluğumla başlayan, Ekmeğimi Kazanırken ile devam eden otobiyografik üçlemesinin son kitabıdır.
l Eser, yazarın siyasi düşüncelerinin filizlenmeye başladığı gençlik dönemini kapsıyor. Üniversitelerim diye adlandırdığı aslında ona hayatının acımasız gerçekliğini öğreten gerçek insanlar… Toplum dışına itilmiş yersiz yurtsuz aylaklar ve serseriler… Açlığı, zulmü ve baskıyı; devlet ve kiliseyle ilişkilerini sorgulayan devrimcilerdir… Kısacası; bir nevi yaşadığı tecrübelerden dolayı hayat üniversitesi de diyebiliriz.
l Açıkçası bu kitap, ilk iki kitap kadar etkileyici gelmedi. Çok fazla karakterin dahil olmasıyla okurken konudan dağıldığımı hatta tekrar dönüş yaparak okuduğumu söyleyebilirim. Yine de genele baktığımda diğer iki kitabın devamı olduğu için okunması gereken bir eserdi. Tarzı sevenlere tavsiye ederim. Herkese bol kitaplı günler ve iyi okumalar.
Alıntılar:
- Hep aşk içinde yaşa! Dünyada aşktan daha güzel bir şey icat edilmemiştir! (S.6)
- Gırtlağına kadar kitaplara gömülmüş, bir çılgın gibi yaşıyor… (S.58)
- Ama anlatabileceğim kimse yoktu. (S.61)
- Nasıl ateş ateşle söndürülemeyeceği gibi, kötülük de kötülükle yok edilemez! (S.87)
- Sevmek demek, uzlaşmak, alttan almak, kusurlarını görmemek, bağışlamak demektir. (S.106)
- Her aptallığa kızmaya zamanım yok benim! (S.132)
- İnsanlar düşünmeyi öğrendiler mi, gerçeğe ulaşmayı da öğrenirler elbet. (S.138)
Ana kitabını okumuş ve çok etkilenmiştim. Benim Üniversitelerim'e başlarken de aynı şevk ile başladım fakat ilk kitap kadar bende etki bırakmadı.( Suçu kitaba atmak olmaz şimdi ben etki alamadım diyeyim) Betimleyiş tarzını akıcı bulamadım.
Gelsin mujikler ...Gitsin fundalıklar...
Ama Maksimiç'in kitaplarını kurtarabilmek için yanan evinin odasına girmesi ve çabası sonuçsuz kalınca camdan atlaması aklımda kalacak olan tek sahne olacak diyebilirim.
•Hatırlanmak üzere kaydedilen bir not!
