İki çocuğun mektuplarla konuşup arkadaş olmasını okuyoruz kitapta. Bir fark var, onlar asla tanışamazlar. Çünkü çocuklardan birinin elektriğe alerjisi var. Diğeri ise bir kalp pili ile yaşamını sürdürmek zorunda.
Kitap boyunca mektuplaşmalarını, hayatlarından geçen şeyleri, az da olsa geçmişlerini okuyoruz. Birbirlerine güvenmeyi, sevmeyi, cesareti, dostluğu beraber öğreniyorlar. Kitapta aynı zamanda bir bilim kurgu kısmı da var.
Kitabın dili alışık olduğum tarzda değildi ama 60-70 sayfa okuduktan sonra alışıyorsunuz. Mektupları okudukça karakterler sizi direkt içine çekiyor. Kitabın sonu biraz karışıktı ve sonlara doğru olay akışı hızlandı. Onun dışında durgun bir kitap. Karakterlerin gitgide gelişimlerini okumak çok güzeldi. Ollie ve Moritz'i sevdim ama diğer karakterlere ısınamadım, pek sevemedim.
Kitaplardan çabuk sıkılıyorsanız okumanızı önermem çünkü durağan bir kitap. Bilim kurgu kitabı diye okuyacaksanız hüsrana uğrayabilirsiniz. Kitabın son kısımlarındaki bilim kurgu karakterlerin gerçekliğini zedeledi diyebilirim. Çocuklar sadece normal hastalıkları olan çocuklar olsa daha iyi olurdu diye düşünüyorum.
"Bazı sözler yalnızca bir yabancıya söylenebilir."
