Deleuze'ün düşünce sistematiği içerisinde Bergson'un döngüsel zaman teorisi ve geçmiş, şimdi ve gelecek durumlarının bu teori kapsamındaki yerleri çok önemli olduğu gibi, kurmuş olduğu kuramsal düşünce içerisinde büyük de bir etkiye sahiptir.
Bilindiği üzere oluş teorisi kapsamında hareket-imaj dengesi kuran Deleuze, aynı zamanda oluş'a bağlı olmadan olan ve zamana entegre olan imajların da var olduğunu Bergsonculuk ile ortaya koymaktadır.
Bergson düşüncesini modernize ederek onu hem hristiyan mistisizminin propagandasından hem de Bergson'un soyut kavram ve analizlerini somutlaştırarak onu yanlış biçimde sorgulamaya gidenlere karşı bir set olmuştur. Bu sayede Deleuze, Bergsonculuğu tek başına sekülerleştiren isim olarak tarihe geçmiştir. Hegelci diyalektiğe sert bir karşı çıkış ortaya koyarken, merkezsiz özne ve pozitif ontolojik düşünceyi kurarak 21. yüzyılın felsefi altyapısını oluşturmuştur. Dolayısıyla bugün ana akım felsefi düşüncenin etkisi altında kaldığı isimlerden biri Deleuze olurken aslında Nietzsche ve Bergson etkisinin bir yansıması olduğunu söylemek yanlış olmaz.
Kitap bu içeriğe sahipken dili Deleuze okuyanlar için zor olmayacak düzeyde. Keyifli okumalar dilerim.
