Öfke kontrolü sağlayamayıp sürekli bağıran, oyuncaklarını ordan oraya fırlatan bir çocuk Berke. Hatta öyle öfkeli ki, kedisi bile ondan korkuyor. Ve Berke kedisinin ondan korkmasına ve kendisinden kaçmasına çok üzülüyor. Pişman oluyor. Ve bir dahaki öfkesinde eşyaları fırlatıp bağırmak yerine kendisine doğum gününde hediye gelen kum torbasına vurarak öfkesini çıkarmaya çalışıyor. Sonra yazar başka bir çocuktan daha örnek veriyor. Mesela Emre sinirlenince bir tekerleme söylüyor. Merve müzik dinliyor. Ayça en sevdiği peluş oyuncağına sarılıp sinirlendiği olayı ona anlatıyor. Makul olan bu diğer çocukların yaptığı bence. Zira Berke gibi her evde bir kum torbası yok. Kum torbası olmayan ne yapsın, en yakınında kardeşi, arkadaşı, sokaktan geçen çocuğa tekme tokat girerek mi atsın içindeki şımarık öfkeyi? Yazarın burda vermek istediği mesaj öfke kontrolü. Kırıcı olmadan başka şeylere yönelmek... Beğendin mi diye sorarsanız, HAYIRRR! Çocuklar yapma etmeden çok anlamazlar. Bir çocuğun davranışı olarak Berke'nin bu şımarık hallerini de örnek alabilirler. Üstelik bence Berke tedavi görmesi gereken bir çocuk. :) Henüz küçücük yaşta bu ne öfke, ne şımarıklık Berke.
Beğenenler elbette çıkar ama çocuğum olsa kütüphanesine koymam. Şahsi fikrim.
Keyifli okumalar.
