Cümleler kafamızdayken, diye düşündüm, onları kâğıda geçirmemizin garantisi henüz yoktur. Cümleler bizi ürkütür, önce düşünce bizi ürkütür, sonra cümle, sonra cümlenin yazmak istediğimizde muhtemelen artık kafamızda olmayışı.
Ben yalnızlığımla mutluyum, bunun bana faydasını biliyorum, böylesi bir yalnızlığa sahip olmayan, ömür boyu bunu arzulayan ama beceremeyen insanlarda gözlemliyorum bunu.
Ben her zaman epey silik biri olma yeteneğine sahiptim, büyük topluluklar içinde de tek başınaydım neredeyse, bu yüzden de kendi davranışlarıma, kendi fantezilerime ve düşüncelerime istediğim gibi hükmedebilme avantajına sahiptim.