Beyaz renklerin içinde en çok 'saf'iyet ihtiva edeni. Bununla birlikte diğer bütün renkler onda 'cem olmuş'. Tıpkı iyiye, güzele ve doğruya dair olan her şeyin bir araya gelip aydınlık yanımıza sığınması gibi. Elimizdeki kitap 'Beyaz'dan almış ilhamını.Kim ne derse desin aşkın rengi beyazdır. Yaksa da ışık veren çehresinden ötürü, kirlenmeye aday olsa da özünün daima Hakk'a doğru oluşundan. İster mecazi aşka varsın sözümüz, ister ilahi aşka. Hiç fark etmez mayası tertemizdir aşkın. Bir genç kız olanca masumiyetiyle seviyor Fatma Atıcı'nın 'Beyaz'a yazılan romanında. Olanca vefasıyla bağlanıyor sevdiğine. Kalbindeki bu aşka geçmiş zaman dervişlerinin, Horasan erenlerinin kutlu nefesi yoldaşlık ediyor. Böylelikle okur 'tasavvuf neşesi'ni duyumsuyor aklının ve gönlünün derinliklerinde. 'Sevmek utanılacak bir his değildir' hakikatine eriyor.Hayatın anlamını sorgulamak, varoluşa ilişkin gelgitlerle dalgalanmak sadece olgun insanların özelliği değil ya! Genç zihinlere daha çok yaraşır insan yanımızın en güçlü belirtisi olan bu özellikler. 'Beyaz'da bir genç kızın kalbindeki aşkın yanı sıra çağ yangınlarımıza verdiği tepki de işleniyor. Hepimiz bu aynaya bakıp kendimizi göreceğiz belki de...
