Michel, bu matrak harbin en azgın döneminde, yirmi dört saatlik izinle geldi Paris'e... Tatlı bir sonbahar sisine sarılı yürek parçalayıcı bir barış havası kaplamıştı Paris'i... Orada, geldiği yerde olup bitenlerden hiç kimsenin haberi yok gibiydi; sadece Michel'di sanki bilen, cephedeki kepazeliği! Bir acı halinde duydu yalnızlığını...
Şaşkınlık verici bir yetenekler bütünü olan bu kitaptan, sürekli bir fişek şenliği seyretmiş duygusuyla ayrılıyor insan.
-Albert Camus-
Bana kayıtsız şartsız doygunluk veren tek mizah şekline bu kitapta rastladım.
-Roger Martin du Gard-