Keşke bütün romanlar neşeli ve iç açıcı bir şekilde başlasaydi. Petersburg'u öyle bir anlatiş şekli var ki insanın gidip göresi geliyor. İnsanların neşeli oluşu, her birinin tatile gidebilmesi güzel şeyler. Başlangıç güzel ve neselendirici...
Karanlık, mutsuz ve umutsuz bir gecenin aniden aydinlanip gül bahçesine dönmesi etkileyiciydi. Hayatında hiç tatmadigi duyguları yaşaması, o duyguları bütün açık yüreklilikle karşı tarafa soyleyebilmesi ve karşı tarafında anlayışla karşılık vermesi, insanın özlem duyduğu şeylerdir.
Dış hayatlarımızın aksine, biz insanların bir de iç hayatları vardır. İç hayatlarımız kimsenin erisemedigi, orada neler yaşandığını kestiremedigi yasamlardir. Çok nadir de olsa bazı insanların müdahalede bulunabildikleri yerlerdir. Kahramaniz ve Nastenka işte o çok nadir ve özlenen anların içerisinde kendilerine yuva yapmaya başlıyorlar.
Bir süre sonra kendileri için yapmaya çalıştıkları yuvayı yarım bırakıp, başkalarının yuvasını kendi elleriyle, hem de yuvayı yaptığı Nastenka için yapıyorsun. Hayat işte böyle acımasız...
Nastenka!
İyi, kötü, yanlış, doğru, sevinç ve hüzün aynı anda yaşanılır mi, diyebileceğimiz bir roman. Cevabını da alacağımızı düşünüyorum. Tabi kişiden kişiye değişkenlik gösterebilir.
Birçok konuda hayat karşımıza fırsatlar çıkarır, o fırsatları ya biz elimizin tersiyle iteriz yada can havliyle yapisiriz. Kimi zamanda can havliyle yapismanin da bir anlamı olmaz. Çünkü, biz ne yaparsak yaparım gidecektir Nastenka gibi...
Sonunda ihanet olan romanlar cok etkileyici olur. Okumanızı tavsiye ederim.
İyi okumalar!
