Uzun zamandır Dostoyevski okumamamın verdiği hasretle bir solukta okudum diyebilirim.
Yoğun duygu selleri yaşadığım, aşkın en saf hallerine tanık olduğum, iki yalnız, çaresiz kalmış insanların sevgiye açlığını gördüğüm, aynı zamanda hayalperestliğin doruk noktasına nutkum tutulurcasına vardığım, karşılıksız, çıkarsız, kırmadan, incitmeden bir insanı bu kadar sevmek, güzel sevmek, ne güzel, ne hoş...
Dostoyevski kalemine aşığım.