Lovecraft’ın kozmik korkunun ustası olarak tanımladığı Machen’ın eserlerinden birini sonunda okuyabildim. kitabın içerisinde 2 korku hikayesi yer almakta. ilk öyküsünde; beyaz insanlar olarak tasvir edilen peri/yaratıkların kötücül tarafına odaklanıyor. garip ve iç ürperten bir hikayeydi. 2.öyküsü de bir cinayeti araştırmakla kafayı bozmuş iki adamın bu olayı sorgulamasını anlatıyor. fakat bu öyküyü zayıf buldum. beyaz insanlar daha ilgi çekiciydi.
Jorge Luis Borges’in dediği gibi Machen’ın bu kitabın da asıl teması kötülüğün, birçok doğa ve tanrı biliminde olduğu gibi yalnızca iyiliğin yokluğu olarak var olması değil de iyiliğe karşı sürekli olarak mücadele eden bir yaratık ya da yaratıklarım oluşturduğu koalisyon olarak var olmasıydı. yazarın yazım dilini beğendim ve lovecraft’ın nerelerden esinlendiğini daha iyi anladım. sıra Yüce Tanrı Pan kitabını okumakta.
