Elini ensesine götürüp saçlarıyla oynamaya başladıktan sonra:"Baban ve annen hayattalar". dedi Luk.
Bir an dondum,öylece kaldım.
"Ne?" dedim.
"Yanlış duymadın."dedi."Ailen hayatta."
Tüylerim ürpermiş,kalbim sanki beynimde atmaya başlamıştı.Heyecandan soluk almakta güçlük çekiyordum.Dudaklarım titremeye, gözlerim yaşlarla dolmaya başladı.Gözlerimi Luk'dan bir an olsun ayırmadan,koltuktan sıyrılıp dizlerimin üstüne,yere çöktüm.
"Bazen bilmemek güzeldir Lusi,hem bu sayede umutların hiç tükenmez" dedi."Çünkü bildiğinde yorulursun,kara bulutlar hep tepende dolaşacak sanır,güneşin doğamayacağını düşünürsün."
Sayfa 151 - yayınevi:pinus kitap gençlik karakter:LukKitabı okudu
"Bazen bilmemek güzeldir Lusi, hem bu sayede umutların hiç tükenmez." dedi. "Çünkü bildiğinde yorulursun, kara bulutlar hep tepende dolaşacak sanır, güneşin doğmayacağını düşünürsün."