Beyaz Kitap

Han Kang

En Eski Beyaz Kitap Gönderileri

En Eski Beyaz Kitap kitaplarını, en eski Beyaz Kitap sözleri ve alıntılarını, en eski Beyaz Kitap yazarlarını, en eski Beyaz Kitap yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
152 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
·
4 saatte okudu
‘Hayatımız aslında beyaz ve belirgin, gökyüzüne süzülen bir mucize.’ . Renkler hakkında uzun uzadıya düşündünüz mü hiç? Renklere iliştirilmiş anlamları? Siyahın matemi, kırmızının ateşi, yeşilin huzuru, mavinin sonsuzluğu... Peki beyaz öyle mi? Kendi içinde çok çelişkisi yok mu sizce de? Masumiyetle beraber ölümü hatırlatması gibi. Han Kang da biraz böyle hissediyor. Beyaz şeylerin bir listesini yapmaya karar veriyor. Acılardan başlıyor. İlk annesinin kaybından. O kayıp tüm hayatı boyunca hem annesinin hem kendisinin peşini bırakmıyor. Sonra güzelliklerden. İlk kardan, kelebeklerden, pirinçten… Beyazın bizlere değip de izini bıraktığı o anlardan. . Vejetaryen ve Çocuk Geliyor’da okuyucuyu yakalayan Han Kang bu eserinde daha durgun cümleler kurmasına rağmen yine aynı şeyi yapıyor. Sakin bir suya çekiyor bizi, bembeyaz bulutların altında. Elinize aldığınız anda da bitiveriyor kitap.. . Murat Yılmaz kapak tasarımı ve kendisine her çalışmasıyla teşekkür borçlu olduğum Göksel Türközü hocamızın (kendisinden ders almasam da manevi olarak hocam olduğunu hissediyorum) çevirisiyle.
Beyaz Kitap
Beyaz KitapHan Kang · April Yayıncılık · 2021385 okunma
"Bazı anılar zamanla eskimez. Acılar da aynıdır. Acının her şeyin üzerini kaplayarak mahvettiğine dair sözler gerçek değildir."
Reklam
"Soğuk bir günün sabahında ağızdan çıkan ilk beyaz buhar... İşte bu yaşadığımızın ispatı."
Sayfa 67 - April YayıncılıkKitabı okudu
"Ölme, yalvarırım ölme. Daha konuşmayı bile bilmezken, annenin sana söylediklerini, siyah gözlerini açıp dinlediğin o sözleri, dudaklarımı oynatarak tekrar mırıldanıyorum. Beyaz bir kağıda tüm gücümle bastırarak yazıyorum. Sadece bunun en iyi veda sözü olduğuna inanıyorum. Ölme. Yaşamaya devam et."
Sayfa 141 - April YayıncılıkKitabı okudu
"Ve kadın sık sık unutuyordu, Kendi bedeninin kumların evi olduğunu. Hep ufalanarak geldiğini ve ufalanmaya devam ettiğini. Sürekli parmaklarının arasından dökülmekte olduğunu."
Sayfa 93 - April YayıncılıkKitabı okudu
Kışlıklarını dolaptan çıkarıp giyen erkeklerin ve kadınların gölgesinde, bir şeylere katlanmayı öğrenen insanlara özgü dilsiz önseziler vardır.
Reklam
568 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.