Tarih yazmak, tarih yapmak kadar önemlidir. Eğer tarih yazarı, tarih yapana sadık kalmaz ise değişik olan hakikatler şüpheli bir şekil alır. Böylece de beşeriyetten yolunu değiştirirler.
Tarih yazarken çoğu kez olup biten her şeyi zaman ve dizinsel bir perspektif içinde gösterebilecek durumda değilizdir. Belgeler elverirse (bu da yapılabilir kuşkusuz) tarih yazmak iddiasında bulunmak için insan ille de tarih yorumu yapmak zorunda kalmaz.
Ermeni Meselesi önceden bilindiği gibi Türk devleti ile Ermeniler arasında çıkmış olan ciddi bir takım olaylar neticesinde gösterilmişti. Oysa dış mikrakların abartılı senaryolarından başka bir şey değildir. Zaten 19. yüzyılda Osmanlı topraklarında yaşamakta olan gayrimüslimler batılıların temel saydıkları Şark Meselesi'nin tam hedefi hem de vasıtası haline getirilmişlerdir. Zira emperyalist siyaset, Düvel-i Muazzama'nın (dünya devletleri) menfaatleriyle, gayrimüslimlerin menfaatleri arasında ortak noktalar haline getirilmişti.
Gayrimüslimler zaman içinde bunun şuuruna vardıklarında, gönüllü olarak Şark Meselesi'nin canlı aktörleri ve itici gücü olmayı benimsemez olmuşlardı. Özellikle Şark Meselesi gayrimüslimler için Osmanlı Devleti'nin parçalanmasını ve kendi lehlerine sözde reformlar yapılmasını, bu çerçevede de kendilerini muhtariyete (bağımsızlığa) veya istiklale götürecek tavizler ve imtiyazlar ifade etmekteydi.
(Arka Kapak)
