Pazar günü gelip çattı .Antonyo, sözünü tutmuş sabah erkenden atıyla küçük kulübenin kapısına gelip dayanmıştı.
“Öyle kelle götürür gibi gitmeyeceğiz ,”dedi koca seyis . “Sık sık mola veririz her şeyden önce Atımı hoş tutmalıyız”
“Yolda dostlarımızda konaklarsınız”
“İyi söyledin dede”
Yaşlı balıkçı,içini çekti:
“Benim kasabaya bir daha yolun düşmez artık aklında mı Antonyo? Oraya son kez birlikte gidişimizi hatırlıyormusun?
“Hem de nasıl ! “
Bu adamlar bembeyaz, muhteşem bir atı dünyada her şeyden çok seven bir balıkçı çocuğuna yalan söylemişlerdi. Şimdi yardıma koşmak istiyorlardı ama ne çare.