Bi Kurmanciya Gewr
Rojen BarnasSözler ve Alıntılar
Gotin di destpêkê de hebû, û Gotin li cem Xwedê bû, û Gotin Xwedê bû.
Gelo em li hêviya çi ne an kê ne?..
Ku em bi zimanê xwe nenivisînin, wêjeya xwe ya heyî venejînin, zimanê xwe yê nivîskî fireh nekin, pêşve nebin; ew ê kî bê vejîne, fireh ke, pêşve bibe? Ji kîjan bejê(qit’ayê), peleyê(ülke) ew ê kî bên ?
Di dîroka neteweyan de hin kes hene ku berê herikîna dîrokê diguhêrin, herikînê bi lez dixin, an ji wê herikîna bêserûber û kêmbikêrhatî; tînin pîr û pergalekê didinê da bêtir bi kêrî daxwazê bê. Ev dîrok dibe ku bi tenê ya leşkerî, ya siyasî an jî ya çandeyî be.
Hêvî Xwedê ku texmîna min rast dernekeve, kurmancî bi dirêjahiya heyîna mirovahiyê bijî...
Bê şik mîna her gel û neteweyên li dinê em jî xwedî çandekî ne. Zimanek, muzîkek, zargotinek (folklor), wêjeyek (edebiyat) me jî heye. Wekî her tiştî her bûyerê ew jî hewcedarên xwedîbûn û xwedîkirinê ne. Bi xwedîbûn û xwedîkirinê pêşve diçin, digihîjin, dikemilin.