Kitabın arka kapağındaki yazı içini yansıtacak kadar etkileyici olmadığı için konusunu kısaca anlatmak istiyorum.
2070'de ölümsüzlük ilaçları bulunmuş, bu ilaçlar dış görünüşünü koruyamasa bile organların yaşlanmasına engel oluyormuş. Tabii başta her şey güllük gülistanlıkken bir zaman sonra nüfus artışı insanların dünyaya sığamayacağı bir hâle gelmiş, durum böyle olunca da önce tek çocuk yapmaya izin verilmiş, sonra bildirgeyi imzalayıp ölümsüzlük ilacı içenlerin çocuk yapması tamamen yasaklanmış.
Bu kitap, bildirgeyi imzaladığı hâlde çocuk yapan insanların, 'artık çocuklarının' yakalanıp büyük depo adı verilen yerde yetiştirilmeleriyle alakalı. Baş karakterimiz (Artık) Anna Covey o çocuklardan birisi. Gördüğü fiziksel ve psikolojik şiddet yüzünden onu seven ailesinden nefret eden, içinde bulunduğu sistemin en iyisi olmaya çalışan ama dünyadan haberi olmayan (kar görmeleri bile yasak çünkü hak etmedikleri savunuluyor) bir kız. Kitabı okurken fazlasıyla rahatsız oldum, ayrıca gelecekte böyle bir şey yaşanma ihtimalini düşünüp durdum. Oluşturulan kara ütopyanın bu kadar gerçekçi ve çarpıcı bir şekilde ele alınması, özellikle son sayfalarda aşıladığı 'şimdi ne olacak?' stresi kitabı bir çırpıda bitirmeme sebep oldu.
Kendi türü içinde başarılı, daha farklı bir kurgu. Umarım yakın zamanda keşfedilir.
