Bilgeliğin Yedi Sütunu
T. E. LawrenceÖne Çıkan Bilgeliğin Yedi Sütunu Gönderileri
Öne Çıkan Bilgeliğin Yedi Sütunu kitaplarını, öne çıkan Bilgeliğin Yedi Sütunu sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Bilgeliğin Yedi Sütunu yazarlarını, öne çıkan Bilgeliğin Yedi Sütunu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kitap, tarafsızmış gibi görünme niyetinde değildir.
Kendisini yabancıların kullanımına sunan bir kişi, ruhunu vahşi bir efendi ile değiş tokuş ederek bir hayvan gibi yaşamaya başlar.
Bir çöl sakini, inancından dolayı saygınlık kazanamaz.
İşte öyle bir duygu bu.
“Ne yaptığımı merak mı ediyorsun? Doğrusunu istersen, ben de öyle. Görünüşe bakılırsa güneş doğuyor, güneş ışıyor, akşamlar birbirini izliyor ve uykuya dalıyorum. Ne yapmıştım, ne yapıyorum, ne yapacağım. Bütün bunlar aklımı karıştırıyor ve beni hayrete düşürüyor. Hiç, yaprak olup güz vakti ağacından düşüp de büsbütün aklın karıştı mı?”
Sıradan insan kölelerin zihniyeti berbattır onlar dünyayı kaybetmişlerdir.
Onlara göre yaşam, bir insana vakfedilen, kontrol edilemeyen, bir yararlanma hakkı, kaçınılmaz bir şeydi. İntihar, olanaksız bir şeydi ve ölüm için kederlenmeye gerek yoktu.
Samilerin görüş perdesinde ara tonlar yoktu. Onlar, dünyayı her zaman dış hatlarıyla gören, temel renklerin yâ da daha doğrusu siyah ile beyazın egemen olduğu bir halktı.
“Uzak gelecekte şayet uzak gelecek değersiz şahsımı dikkate almaya tenezzül ederse bir eylem adamı yerine edebiyatçı olarak takdir edilmeyi tercih ederim.”
T.E. LAWRENCE
Her şeyi ile insanoğlu, tüm samimiyetiyle yine insanlarla birlikte yaşıyordu.
Ellerimiz hep kanlıydı, bize yetki verilmişti. Yaralama veya öldürme, geçici acılar gibi görünüyordu. Bizimle yaşam, o kadar kısa ve sancılıydı ki? Yaşamın kederi öylesine büyüktü ki, cezalandırmanın acısı merhametsiz olmak zorundaydı ...