Şeriati’nin okuduğum üçüncü kitabı. Hacmi oldukça küçük. Kitap fikirlerin, teknolojiden ya da bilgiden üstün olduğunu söyleyerek başlıyor. Bir ideali, ideolojisi olan ülkelerin gelişmiş ülkeleri kısa sürede geçeceği ve onlara karşı muzaffer olacağını iddia ediyor. Toplumları Batı ya da gelişmiş ülkeler karşısında tüketenin de taklitçilik olduğunu belirtiyor. İnsanların gündelik hayatın aldatıcılığı karşısında onları insan yapan bilincin, reddetmenin, yaratıcılığın, isyanın kaybolduğunu anlatıyor. Bilincin, bilmeden üstün olduğunu; öz bilinç ve sosyal bilinç olarak iki türlü bilinç olduğunu ve bu bilinçlerin ortadan kaldırılmasına yönelik tüm hareketleri eşekleştirme olarak isimlendiriyor.
Kitabın sonraki bölümleri eşekleştirme türleri ve metotları ile ilgili. Din, şiir, züht, ırkçılık, geçmişi kutsama, şükür ve felsefeyi eşekleştirme çeşitleri olarak tanımlıyor. Danışıklı dövüş, uzmanlık, maddi güç, medeniyet, bireysel özgürlükler, cinsel özgürlük, kadın özgürlüğü ve taklidi eşekleştirme metotları olarak görüyor.
Kitap Müslüman toplumların içinde bulunduğu cendereyi gözler önüne seriyor. Kitabın, toplumcu, Batı karşıtı ve antiemperyalist bir tutumu var.
