Tarih bize gösteriyor ki, başta peygamberler ve onların gerçek mirasçıları olan din adamları olmak üzere ,insanlık alemi,büyük insanların kıymetlerini zamanında tam takdir edememişlerdir. Sonradan ise,bu takdir edememenin cezasını,hem muasırı olan insanlar ve hem de onların nesilleri çekmişlerdir.
Hemen hemen bütün peygamberler ,bu hükmümüze müşahhas birer misal olarak verilebileceği gibi,İmam-ı A’zam ve Ahmed bin Hanbel gibi İslam alimleri de ,bu acı hükmü teyid eden canlı örneklerdendir.Tespitlerimize göre ,asrında tam anlaşılamayan şahsiyetlerin bu asrımızdaki en güzel misali de,bu kitabımızın konusunu teşkil eden Bediüzzaman Said Nursi’dir.
İslami ilimlerdeki dahiyane vükufu ,hususen iman hakikatleri mevzuundaki asrın anlayışına uygun harika izahları ve seksen küsur yıllık istikametle hak üzerinde devam eden ;Allah,din ve millet-i İslamiye uğrundaki gayret ve mücahedeleri bütün İslam aleminde duyulduğu ve takdir edildiği halde,hala kendi ülkesinde yanlış tanınan veya tanıtılmak istenen bir şahsiyet var;o da Bediüzzaman.
Bu yüz karası hale ,Türk ilim adamlarının ve münevver Türk araştırmacılarının çok kısa bir zamanda son vermeleri gerekmektedir;aksi takdirde tarih,gözünü kapayıp gündüzü kendisine gece yapanları çok kötü yargılayacaktır.
