Yazarın kadın psikolojisine, ruhuna, diline, bakış açısına bu denli hakim olması hala çok şaşırtıyor beni.
"Sana, beni asla tanımamış olan sana" diye R'ye yazılan mektupla başlıyor. Her satırı dolu dolu Zweig klasiği.
Kadın ruh, beden,kalp, evlat, çocukluk,gençlik ,uykular daha ne verilebilirdi?
Kadının tek istediği tanınmaktı oysa ki.
Bunca sevilen R bir kez bile tanımadı bilinmeyen kadını, sadece bir beden gördü karşısında. Sevmek sadece sözcüklerden mi ibaret diye sorgulatıyor.
R'ye Rıza demek istiyorum.
"Ah ulennn Rıza"