Yine ve yeniden tavsiye üzerine okuduğum Stefan Zweig'in ilginç bir kitabı.(Martı Yayınları, 64 Sayfa)
Aslında iki üç açıdan incelenmeli bu kitap diye düşünüyorum.
Birincisi Zweig'in kendi yaratmış olduğu bir kadın gözünden duyguları, hisleri, korkuları ve iç isyanını ortaya koyma şekli. ( Gerçekten böyle bir mektup aldığını düşündüğümde olmuştur bir ara hafızamda). Ve bir kadın gözünden "Mutlak Aşk" günümüz aşklarına nazaran çok iyi yansıtmıştır.
İkincisine gelecek olursak, Aşk'ın psikolojik durumu. Kimine göre takıntı ve saplantıdan ibaret olduğunu okudum formlarda, günümüze edinilen değersizliği göze alırsak bu kitabı o dönem üzerinden değerlendirmek gerektiğine inanıyorum.Bu döneme göre kabul edilemez bir çok noktası olsada, kitabı okuyan herkes o kadın oluyor
. Ve herkesin "bu kadarını da yapmazsın ya. " diye düşündüğünden eminim. Ama olaylara o dönemde yalniz mutlak ve saf sevginin daha çok değerli olduğu dönem içinde bakmak gerektiğini düşünüyorum.
Üçüncüsü ve son olarak kitabın "sana, beni hiç tanımayan sana" diye başlaması. Güzel bir yolculuk, kafalarda böylesine bir sevginin günümüzde hala var olup olmamasını düşündürmesi, varsa ayak uydurulabilir mi, yoksa yaşanmak istenir mi? Korkunç bir çelişki.
Belki de bu kitabın bu seferlik anlatmak istediği bize, bir gram sevilme hissi için, karşındaki insandan minnet istemeyecek kadar beklentisiz olduğunu göstermeye çalışırken bir o kadar "fark et beni" deme şeklidir.
Teşekkürlerim:
Ayırdığım vaktin değmesine, evlerinde beyaz güllerin değerini bilenlere ve özellikle tavsiye edenin etmesine :)
