“Sana, beni asla tanımamış olan sana.”
Yine bir Zweig kitabı ve yine kalbimi bıraktığım, okuyup bitirince bir süre kalakaldığım bir kurgu. Yahu bir yazarın her kitabı mı insanı bu kadar etkiler ? Kadınların duygularını böyle güzel anlatmasına her kitabında ayrı bir hayranlık duyuyorum.
Kitap ünlü bir yazar olan R. ‘ye gelen uzunca bir mektupla başlıyor ve mektubun ilk cümlesi şu: “Sana, beni asla tanımamış olan sana.” Bu cümle kitabın tamamını özetliyor. Öyle güzel seven, öyle karşılıksız seven bir kadın var ki karşınızda hayran oluyorsunuz okurken. Kitapla ilgili daha çok şey söylesem spoiler olacak gibi hissediyorum o yüzden lütfen okuyun, lütfen daha çok Zweig okuyun ve okutturun :))
“Fakat sen benim için kimsin ?
Sen, sen beni bir gün olsun tanımayan, bir su birikintisinin kenarından geçer gibi yanımdan geçen, yerdeki taş parçası gibi üstüme basan, hep giden, sürekli giden, beni sonsuza dek bekleten birisin.”
