Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
Stefan ZweigSözler ve Alıntılar
Ve senin bakışlarından anlıyordum: ruhunda ufacık da olsa bir iz bırakmadığımı...
"İyilikle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ.."
Bütün yontulmamış varlıklarda olduğu gibi onda da gülünç bir kendini beğenmişlik vardı.
Sana bir yük olmaktansa her şeyi üstlenmeyi tercih ettim.
Sayfa 41Kitabı okudu
İnsanların arasında yalnız olmaktan daha kötü bir şey yok.
Sayfa 26Kitabı okudu