Bilinmeyen Yönleriyle Abdülhamid
Joan HaslipMost Liked Bilinmeyen Yönleriyle Abdülhamid Quotes
You can find Most Liked Bilinmeyen Yönleriyle Abdülhamid quotes, most liked Bilinmeyen Yönleriyle Abdülhamid book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Abdülhamid'in Ermeni Politikası
Vambery’e göre; Padişahın, yapılanlardan pişmanlık ve ıstırap duyduğu zamanlar olmuştur. Fakat alınan tedbirlerin lüzumu üzerinde en küçük bir şüphe ve tereddüt göstermemiştir. Ermenistan mes’elesinin halli için yegâne çarenin “Ermenileri ortadan kaldırmak” olduğuna iyice kanaat getirmişti. Bu söz padişahın yeni kâtibi izzet Bey (Arap İzzet Paşa) tarafından sarfedilmiştir. İzzet Bey, Şamlı bir Süryani olup Saraya, Şeyh Abdül-Hüda vasıtasıyla yerleştirilmişti. Büyük arazi sahibi zengin bir Arabın oğluydu. Lazarist rahipleri arasında yetişmişti. Bu itibarla mutaassıp müslümanların, cahili bulundukları geniş bir görüşe ve anlayışa sahipti. Fakat, bu Avrupa’lı tahsil ve terbiye cilâsının altında Fırattan, Akdenize kadar uzanan bölgenin bütün ticaretini ellerinde bulunduran Ermeni tüccar ve sarraflarına karşı tam bir Arap kini yatıyordu. Diğer saray erkânından daha zeki olan İzzet Bey, Abdülhamid’in Panislâm ve Alman ittifakı politikasının çok hararetli bir taraftarıydı. Alman ittifakı, bir tarafın siyasî, diğer tarafın da İktisadî menfaatlerini birbirine bağlayacak bir yol idi. Padişahın Ermenistan mevzuundaki muhafazakârlığı büyük çapta İzzet Beyin her gün biraz daha artan nüfuzuna atfedilebilir.
İzzet Beyin politikasına muhalafet edenlerin hepsi de bir kaç gün içinde tasfiye edildi. O zamana kadar çok lüzumlu bir şahsiyet olan ve Ermeni tedibine nâfile yere karşı bulunan Küçük Sait Paşa bile bu tasfiyeden kurtulamadı.
Almanya imparatoru II. Guillaume’un İstanbul’ u Ziyareti
1889 Ekim ayının sonlarında İstanbul bir imparatorun ziyaretini kabule hazırlanıyordu. Genç Alman İmparatoru tahta geçeliden beri Prens Bismarck’ın muhalefetine rağmen bu seyahati yapmakta ısrar ediyordu. Bu vesile ile Yıldız korusunda yüz yirmi dâvetliyi alabilecek şekilde hususî olarak Merasim köşkü inşa ettirildi.
İngiltere tarafından borç verilen üç milyon lira için, Mısır'dan alınan vergiler karşılık gösterilmişti. Bu para dahi sarayın harcamalarına kâfi gelmediğinden Osmanlı'yı ziyareti beklenen ve bunun için büyük hazırlıklar yapılan Fransız imparatorundan da borç istemeye lüzum görülmüştü. Fakat Fransız İmparatorunun bu ziyareti gerçekleşmedi.
Padişah Abdülmecid, âşık olduğu Mısırlı güzel bir kızla evleneceğini ilân etmişti. Bu evlenme saray an’anelerine muhalifti. Hiç bir Osmanlı padişahı, tebaasından biri ile evlenemezdi. Bu sebepten sarayın harem dairesi asırlar boyunca cariyelerle dolmuştur. Padişah bunlarla hemen hemen meşru, bir evlenme yapmazdı. O zamana kadar gelmiş geçmiş otuz bir hükümdardan üçü müstesna, diğerleri bu kaideye son derece sâdık kalmışlardır. Abdülmecid’in bu âni kararı yabancıların tehlikeli ve zararlı bir telkini olarak yorumlanmış ve sarayda herkesin itirazına uğramıştır. Fakat bu itirazlara rağmen Abdülmecid evlenme merasimini yaptırdı ve genç karısının şerefine de saray bahçesinde yeni bir köşk inşa ettirdi. 1848 Haziran ayının bir gününde, bu evliliğinden dolayı saray ve devlet erkânının tebriklerini bu köşkde kabul etti.
Sayfa 19
Annesi Tirimüjgân'ın, onun doğuşundan itibaren bedbaht olmasından dolayı üzerine serdiği esrar perdesi, içinde yaşadığı kadın âleminin dedikoduları ve kıskançlıkları Abdülhamid'i sinsi ve mâriz bir şahsiyet yapmıştı. Muhitindekilerin itimadını ve sevgisini kazanamamaktan dolayı da bir hırs ve aşağılık duygusu içindeydi.
Sayfa 20 - Toker matbaası
Bugünle Olan Benzerlikler ;))
İmparatorluğun her tarafında yüzlerce suçsuz kimse tevkif edilmişti. Sansürün şiddeti arttırılmış, yabancı memleketlerden gelen mektup vesair posta müraselâtı bile kontrol altına alınmıştı. Polis idaresinin hâkim olduğu bir devlet kadrosu içinde yetişmiş olan vali ve kaymakamlar Yıldızın emirlerini harfiyyen icra ediyorlar. Selânik’ten Bağdad’a kadar uzanan muazzam İmparatorluğun hiçbir şehirde en küçük bir hürriyet nefesi alınmasına bile meydan vermiyorlardı.
Abdülhamid şimdi, kendi emellerine hizmet etmeyen politika adamlarını en uzak yerlere sürmek suretiyle evvelce ektiği şiddet tohumlarının meyvelerini topluyordu.