“Görüyor musun, kimse kimsenin umrunda değil! Aslolan ne o ne bu! Aslolan yaşama sanatı! Bak, ne biçim yumuldular? Sen olsan ne derdin şimdi? Bırakın arkadaşlar, öpüşmeyin, mi diyecektin? Ha? Niye susuyorsun? Niye?”
“Yaşamına bak! Çünkü bir tek sanat var ki, işte onsuz olmaz: yaşama sanatı! Yaşama sanatından uzak insanların sanat yapmaya çalışması biraz komik olmuyor mu sence de? Ha, ne dersin, ironik kaçmıyor mu?”