Binboğalar Efsanesi
Yaşar KemalBinboğalar Efsanesi Gönderileri
Binboğalar Efsanesi kitaplarını, Binboğalar Efsanesi sözleri ve alıntılarını, Binboğalar Efsanesi yazarlarını, Binboğalar Efsanesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Işıktan yalım süzeriz, döveriz. Yalımdan kılıç. On bin yıldır, yüz bin yıldır. Kılıçtan ışık süzeriz.
Sayfa 232Kitabı okudu
İnsan bilir insanlığın kıymatın. Sonradan sonraya Beyliğe yeten, zalim olur, el kadrini ne bilir. Varıp gübreliğe konan kargalar, has bahçada gül kadrini ne bilir!
Sayfa 232Kitabı okudu
Bunun hali yaman. Yaman, fıkara. Ölümden de beter. Yangılı, sevdalı. Allah kimsenin başına vermesin. Sevda sevda derler behey yarenler, bilmeyene bir acayip hal olur.
Sayfa 203Kitabı okudu
Biz sulara biz ad verdik, bu dağlara, bu yerlere... Çukurovanın her taşı, toprağı, kayası bir yörük obasının adını taşır. Şu Çukurova bizim değil miydi? Nereden sahip oldular, ne için, nasıl sahip oldular kışlaklarımıza, ne zaman, nereden geldiler? Kimden istediler, kimden aldılar, ne kadar para döktüler, ne kadar koyun verdiler de sahip çıktılar kışlaklarımıza? Biz Çukurovada var iken bunlar neredeydiler?
Sayfa 198Kitabı okudu
Bir ağıt gibi konuşuyorlardı.
Türkmenin anlı şanlı günlerinde türküler, ağıtlar, destanlar vardı. Toylar, düğünler, gelenekler vardı. Ulu semahlar, mengiller vardı. Üç gün üç gece süren cemler vardı. Aşıklar, kavalcılar, destancılar vardı. Her evde masal söyleyen, ağıt yakan bir yaşlı Türkmen anası vardı. Kilim, halı dokuyanlar, keçe dövenler, kılıç yapanlar, pirler, ocaklar vardı. Kök boya yapanlar, gümüş, eyer, palan yapanlar... Ünü İrandan Turana, ünü Umurdan Şama ulaşmış ustalar vardı. Beyler vardı ki, ulu şanlı kartallara benzer. Bir ovaya inince velilerin, paşaların karşıcı çıktığını...
Azala azala, tükene tükene gelmiş bitivermişti her şey. Söz daha önce bitmişti. Türkü, oyun, destan, ağıt, Nasrettin Hoca, Koca Yunus, semah, cem daha önce bitmişti. Kırk yıldır can çekişiyordu tekmil Türkmen mağrıptan maşrıka kadar. Her şey daha önce bitmişti.
Sayfa 196Kitabı okudu
Koca adamların çocukları dövdüğü, ötekilerin de bön bön baktığı bir ülke çürüktür, ölmüştür.
Sayfa 181Kitabı okudu
Bu koskocaman, güneş gibi parlayan şehrine, malına mülküne güvenme. Sen çok alçakgönüllü bir Beysin ama, gene de bu şehjre, dünya kadar malına güvenme. Dünyada seni ayakta tutacak bu koca şehir değil, malın mülkün değil, elin aşiretindir. Malını mülkünü bir gün gelir yel alır, sel alır, el alır, yağı alır... Amma, ünü büyük Ramazanoğlum, elin aşiretin sana kalır... Onu kimse elinden alamaz, alamaz, alamaz... Derde derman değil imiş mal, demiş atalar. Sen bizi bıraktın, öyle görünüyor ki sen mala mülke düşmüşsün... Malın mülkün sonu yok Ramazanoğlu.
Sayfa 180Kitabı okudu