Yaşar Kemal, eserlerine başlar başlamaz anahtarı bize veriyor ve biz her bir karakteri yaşıyoruz. En azından ben öyle hissediyorum.
Bu Yörük ağıdında bir Kerem oldum, bir Ceren oldum, şahin oldum, Süleyman kahya oldum ama en çok Demir Ocağının Piri Haydar Usta oldum… bir Adana’ya, bir Ankara’ya gittim atımın üstünde, elim 30 yıllık kılıcımda! Ne yazık ki acı gerçek her adımda çarptı yüzüme ve herkesin tanrısının para olduğunu gördüm.
Yıllar geçiyor, zamanlar mekanlar, şehirler, köyler değişiyor ama değişmeyen tek şey paranın her şeyin üstünde olduğu utancı… kimler gelmiş, kimler geçmiş, ne incelikler, ne kıymet bilenler varmış ama iyiler azınlıkta kalmış ve azaldıkça yok olmuş.
